Chory ze zmęczenia

Jeśli uczucie ociężałości, senności, znużenia, trudności z koncentracją i odpornością organizmu nie mija mimo wypoczynku, to znak, że organizm nie jest w stanie zregenerować sił, gdyż jego zapasy energii już się wyczerpały.

Zespół chronicznego zmęczenia jest uznawany za chorobę. Dotyka ona przede wszystkim ludzi młodych, ale czasem także osoby w starszym wieku. Na chorobę tę częściej zapadają osoby wykształcone i intensywnie pracujące.

Może trwać wiele tygodni, miesięcy, a nawet lat.
Mamy z nim do czynienia gdy:

* narastające zmęczenie utrzymuje się od ponad 6 miesięcy
* codzienna aktywność spadła o co najmniej połowę w porównaniu ze stanem normalnym
* pojawiają się zaburzenia pamięci i depresja, zaburzenia snu
* przewlekłe stany zapalne gardła, osłabienie mięśni, dreszcze, częste bóle głowy, bóle stawów, osłabienie odporności organizmu.

Jak leczyć zmęczenie?
Zespół chronicznego zmęczenia wymaga radykalnej zmiany trybu życia. Konieczny jest przede wszystkim odpoczynek, przyjmowanie środków wzmacniających układ odpornościowy i stosowanie odpowiedniej diety (bogata w produkty gruboziarniste, świeże warzywa i owoce. Należy ograniczyć ilość mięsa, jaj, słodyczy, kawy i alkoholu).

Uwaga! Zmęczenia nie powinno się lekceważyć. W związku z osłabieniem organizmu, mogą się pojawić różne choroby, np. anemia, która grozi nadciśnieniem, bólami wieńcowymi, niewydolnością krążenia.

Może to od zatok?
Niewyleczony katar i w efekcie zapalenie zatok może sprzyjać występowaniu przewlekłego zmęczenia.
Takiego zdania jest prof. Alexander Chester z Georgetown Uniwersity Medical Center w Australii.
Przebadano grupę 297 pacjentów. U tych, którzy cierpieli na zespół przewlekłego zmęczenia, zapalenie zatok zdarzało się
aż 9 razy częściej, w grupie z bólami przewlekłymi – 6 razy.
Badania wskazują też, że po operacji zatok sam poczucie pacjentów z zespołem przewlekłego zmęczenia znacznie się poprawia.

Tyle mówi się o stresie, mniej o nerwicy. A przecież osoba zestresowana może łatwo popaść w tę chorobę.

Pracujemy dużo, żyjemy w pośpiechu, zdarzają się problemy – nic więc dziwnego, że czasem dręczy nas bezsenność, smutek, poczucie beznadziejności, bóle głowy, kręgosłupa, stawów, żołądka, mamy kłopoty z oddychaniem, odczuwamy zaburzenia krążenia. Zazwyczaj te pojedyncze objawy po jakimś czasie przemijają.

U niektórych jednak objawy te pojawiają się zawsze jako reakcja na trudne, stresujące okoliczności. Zaczyna rodzić się nerwica.

Zazwyczaj jest ona początkowo ignorowana. Udajemy się do lekarza dopiero wtedy, gdy jest już zaawansowana. Staje się wtedy bardzo dokuczliwa.

Rodzaje nerwic:
* lękowa – dominuje w niej uczucie niepokoju, lęku, chory odczuwa dolegliwości fizyczne, np. bóle narządów wewnętrznych
* depresyjna – objawia się stałym obniżeniem nastroju, poczuciem bezradności, pojawia się bezsenność, brak łaknienia, zaparcia
* neurasteniczna – towarzyszą jej uczucie ogólnego osłabienia i wyczerpania
* natręctw – natrętne myśli
* hipochondryczna – chory jest przekonany o istnieniu poważnej choroby, przesadnie interesuje się swoim zdrowiem
* histeryczna – chory gwałtownie reaguje na różne sytuacje i zachowania, by zwrócić na siebie uwagę.

Stres a płodność

Okazuje się, że stres może prowadzić do niepłodności u mężczyzn. Długotrwałe napięcie emocjonalne zmniejsza liczbę plemników w nasieniu mężczyzny. Aby zniwelować skutki stresu, warto jeść żywność bogatą w selen – pierwiastek płodności. Sporo selenu zawierają orzechy brazylijskie, ryby morskie (szczególnie śledzie), wątróbka wołowa, kukurydza, drożdże, nieoczyszczone produkty zbożowe, czosnek i pomidory.
Uwaga – cukier niszczy selen, dlatego należy ograniczać jego spożycie.