Stanisław Świderski urodził się 22 października 1888 r. w Grabowie nad Prosną. Miał rodzeństwo: Józefa (1885-1955), Nikodema Feliksa (1886-?), Pawła (1895-?), Adama Wojciecha (1895-?) oraz Dominika (1899-1977, Powstańca Wielkopolskiego z kompanii grabowskiej, późniejszego podporucznika). W Grabowie ukończył szkołę powszechną i wyuczył się w zawodzie sprzedawcy w branży żelaznej i gospodarstwa domowego w firmie „Sklep Żelaza-Świderski” w Miłosławiu. Praktykował w Koźlu i w Zdunach. Po zgromadzeniu kapitału otworzył 20 stycznia 1914 r. własny sklep żelazny przy dzisiejszych Alejach Powstańców Wielkopolskich 18 na terenie posesji Ignacego Orlickiego, swojego późniejszego teścia. W późniejszym okresie poszerzył asortyment o materiały budowlane. W 1915 r. został powołany do armii pruskiej i walczył na froncie zachodnim w Belgii do końca 1918 r.
Po zakończeniu wojny zdezerterował z wojska i wrócił do Kobylina. Wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim w szeregach Straży Obywatelskiej w Kobylinie. Brał udział w patrolach i akcjach prewencyjnych, a także w walkach pod Zdunami. W okresie międzywojennym nadal prowadził swój sklep. Uczestniczył również w życiu społecznym i kulturalnym. Był członkiem Towarzystwa Przemysłowego koła w Kobylinie, Bractwa Strzeleckim w Kobylinie (był sekretarzem koła), Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej w Kobylinie i wielu innych. Wspierał budowę Pomnika Powstańców Wielkopolskich w Kobylinie (wybudowany w 1938 r. ), zakup sprzętu dla Kobylińskiego Towarzystwa Sportowego KTS, a także prace remontowe w kobylińskim klasztorze. Był radnym Rady Miejskiej w Kobylinie, a także przez krótki okres – zastępcą burmistrza Kobylina Antoniego Fenglera. Po wkroczeniu Niemców rodzina była często prześladowana, a on sam więziony w więzieniu w Rawiczu, przez co stał się inwalidą. Po zakończeniu II wojny światowej prowadził w latach 1945-1948 sklep, jednak przez ekscesy polityczne zdecydował się na zamknięcie sklepu. W tym okresie był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich, a później Związku Bojowników o Wolności i Demokrację. Był odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1957). Zmarł 16 października 1960 r. i spoczął na cmentarzu w Kobylinie.
28 czerwca 1915 r. jego żoną została Anna Orlicka (1895-1985, córka Ignacego Orlickiego i Władysławy z d. Matuszewskiej), z którą miał dzieci: plut. Stefana Świderskiego (1916-1939, uczestnika kampanii wrześniowej), płk. prof. dr. hab. n. med. Gerwazego Świderskiego (1920-2018, uczestnika kampanii wrześniowej, wybitnego lekarza i twórcę spondyliatrii), ppor. Zenona Świderskiego (1922-2017, harcerza, uczestnika kampanii wrześniowej, konspiratora Szarych Szeregów i Armii Krajowej), Genowefę Świderską (1935-1980), Boguchwałę (1927-1952) oraz Władysławę (ur. 1931).
Bibliografia:
Stanisław Świderski, „Moje wspomnienia z I wojny światowej w latach 1914-1918 i Powstania Wielkopolskiego”, Kobylin 1957, maszynopis z Archiwum Państwowego w Poznaniu,
Zenon Świderski, „Stanisław Świderski (1888-1960)” w „Krotoszyn o okolice” T. V, Krotoszyn 2009
Akty urodzeń jego i rodzeństwa
Wniosek o odznaczenie Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym z 6 grudnia 1957 r.
Informacje od synowej dr Krystyny Świderskiej
Maciej Wąsik zeznaje przed komisją śledczą. Doszło do awantury
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
