W regionie wałbrzyskim policja poszukuje rocznie kilkuset zaginionych

– Nic nie wskazywało na to, że podejmie taką decyzję. Zostawiła list, w którym napisała, że wyjeżdża w poszukiwaniu szczęścia. To do niej niepodobne – mówi Barbara Drożyńska, dyrektor Regionalnej Szkoły Turystycznej w Polanicy-Zdroju. To do niej chodzi 17-letnia Klaudia Ryjak z Kudowy-Zdroju. Nastolatka chciała zostać technikiem usług gastronomicznych, była radosna, zadowolona z wyboru kierunku. Nagle 23 kwietnia nie wróciła do domu. Treść pozostawionego listu wskazywała na ucieczkę z chłopakiem i wyjazd na południe Europy, ale kudowska policja sprawdziła wszystkie tropy. – Jesteśmy w stałym kontakcie z rodziną. Sprawdzamy wszystkie sygnały mieszkańców, po jednym z nich wieczorami patrolowaliśmy tereny ogródków działkowych – mówi sierż. sztab. Adrian Kawałko z kudowskiej policji. O powrót nastolatki apeluje jej rodzina i szkoła. – Wszystko można naprawić. Niech tylko wróci – mówią.

W ubiegłym roku ogólnopolska fundacja Itaka pomagająca w poszukiwaniu osób zaginionych przyjęła 1286 zgłoszeń, ale osób, które giną bez wieści jest znacznie więcej. Na terenie powiatu wałbrzyskiego w ubiegłym roku poszukiwano 242 osób, w tym roku, do połowy maja nowych spraw było już 132.

Policja niezwłocznie zaczyna działać, szczególnie pilnie traktowane są sprawy pierwszego zaginięcia osoby do 15 lat lub jeśli okoliczności wskazują na zagrożenie życia zaginionego. – Zaginięcie trzeba zgłaszać niezwłocznie. Przydatny jest dokładny rysopis, zdjęcie, informacje, w co poszukiwany jest ubrany, a także jakie ma zwyczaje – wylicza asp. Tomasz Grzesiak z zespołu ds. poszukiwań i identyfikacji osób Komendy Miejskiej Policji w Wałbrzychu. Czas jest ważniejszy niż zebranie tych szczegółów. Przykładowo, 15 maja szybka reakcja matki na brak dziecka pozwoliła policji odnaleźć je po niespełna kwadransie. Oddaliło się podczas zabawy, ale mogło w tym czasie wpaść pod samochód, lub zostać porwane. Zgłaszający powinni być w stałym kontakcie z poszukującymi, pomaga też obecność kogoś w domu zaginionego, by w razie czego zgłosić jego powrót. Tuż po zaginięciu rodzina obdzwania zwykle krewnych i znajomych, a policja sprawdza szpitale, ośrodki, noclegownie i miejsca zgrupowań nieletnich oraz bezdomnych. Rysopis i zdjęcie zaginionego ma policja w całym kraju.

W poszukiwaniach pomagają też inne formacje mundurowe, a także GOPR i SOK, rysopis podawany jest też pracownikom komunikacji miejskiej, korporacjom taksówkowym oraz ochroniarzom galerii handlowych. – Zdarzyło się, że wałbrzyszanka poszukiwała syna, a on w tym czasie siedział w areszcie. Innym razem rodzina zgłosiła zaginięcie ojca po ponad dziesięciu latach. Znaleźliśmy go zagranicą, ale nie życzył sobie podawać krewnym swojego miejsca pobytu – wylicza Grzesiak.

Seniorzy często wychodzą na spacer lub zakupy i nie wracają. W ubiegły weekend policja poszukiwała 85-letniego mieszkańca Szczawna-Zdroju. Wrócił w środku nocy. Nie pamiętał, co się z nim działo przez cały wieczór. Nastolatki zazwyczaj uciekają z domu pod wpływem impulsu problemów sercowych, niepowodzenia w szkole lub po kłótni z rodzicami. Dorośli czasem odchodzą, by całkowicie zmienić swoje życie. Jeśli policja ich odnajdzie, mogą odmówić powrotu i udzielania informacji rodzinie. Teczka poszukiwanego prowadzona jest przez 10 lat, ale formalnie poszukiwania trwają nawet 45 lat.