Stanisław Guz napisał i wydał książkę „Nad Bugiem ziemia drży", to wspomnienia z dzieciństwa

Stanisław Guz ze Szczawna-Zdroju wydał napisaną przez siebie książkę. To dzieło jego życia. Zatytułowana jest „Nad Bugiem ziemia drży”. Starszy pan opisuje tam świat swojego dzieciństwa, Świat, którego już nie ma.
– Znawcy tematu, naukowcy ocenili, że moja książka ma dużą wartość dokumentalną. Nie ma bowiem wielu tego typu źródeł informacji, z których wiedzę mogłoby czerpać średnie pokolenie i zupełnie młodzi ludzie – mówi pan Stanisław.
Pisanie książki rozpoczął w 1956 roku. Zatytułował ją „Nad Bugiem ziemia drży”, bo nad Bugiem są jego korzenie, rodzinne strony. Pisał o tym co często sam przeżywał. Urodził się w 1930 roku we wsi Mszanna w powiecie Chełmskim na Lubelszczyźnie. Jego rodzina, rodzice i pięcioro rodzeństwa, żyła raczej ubogo. Prawdziwy dramat rozpoczął się jednak we wrześniu 1939 roku, kiedy wybuchła wojna światowa. Żeby przeżyć, między innymi zbierali chwasty i z nich przygotowywali posiłki. Widział wiele dramatycznych sytuacji. Śmierć, głód, okrucieństwo. Transporty do obozu koncentracyjnego w pobliskim Sobiborze, egzekucje. Nieraz, kiedy wiatr powiał znad Sobiboru w jego wsi czuć było swąd palonych zwłok. Widział polskie wojsko, najpierw podczas manewrów, a później pobite przez najeźdźców. Armie wkraczające na ojczystą ziemię. Najpierw hitlerowską, a później radziecką.
– To wszystko były wielkie przeżycia, często straszne – mówi. Wspominając nie może powstrzymać łez. Nie kryje zresztą, że często podczas pisania płakał. Niczego nie upiększał, nie korzystał z żadnej pomocy literackiej. Opisał po prostu co przeżywali i co czuli zwykli ludzie, żyjący na ziemi targanej dramatycznymi zdarzeniami. – Recenzja mojej książki była bardzo pozytywna i z pewnością ktoś by ją wydał, ale trzeba byłoby czekać może kilka lat. Ja mam 85 lat, a chciałem ją jeszcze zobaczyć – tłumaczy Stanisław Guz.