Ceniony i popularny artysta zmarł w czwartek po południu, idąc jedną z wałbrzyskich ulic.

Kazimierz Starościak urodził się 4 marca 1932 r. w Hłomczy koło Sanoka. W 1959 roku ukończył studia na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Uprawiał malarstwo, rysunek. W latach 1965-80 brał udział w wystawach środowisk artystów plastyków regionu wałbrzyskiego i wrocławskiego. Zorganizował osiem wystaw indywidualnych malarstwa i rysunku. Za swoją działalność artystyczną otrzymał szereg nagród, m.in. w konkursie „O złotą lampkę górniczą”. W latach 1976-79 był przewodniczącym zarządu oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków w Wałbrzychu. Kazimierz Starościak zmarł nagle 28 marca 2013 r. w Wałbrzychu.

Kazimierz Starościak o sobie
„W sztuce liczy się tylko to co nie da się opowiedzieć”
Mimo to, postaram się wyspowiadać z moich doznań w poszukiwaniu tego. Mistyka wyobraźni i oporów materii warsztatu pobudza do poszukiwań właściwej formy. Największą satysfakcję mam, kiedy powstają niezamierzone rzeczy. To jest przygoda. Jestem niespełnionym rzeźbiarzem (po 1-szym roku rzeźby w Poznaniu przeniosłem się na wydział malarski w ASP w Warszawie). W niektórych pracach poszukuję przez formę rzeźbiarską uzyskać TO COŚ. Są natomiast prace, w których zaczynam od strony lewej i nie wiem co mnie spotka na prawej, gdybym wiedział to bym nie kończył. To się nazywa improwizacja.
Każda postawiona plama, kreska rodzi nawiązując do następnej. Tak powstaje „Moje Miasto”. Są prace, gdzie ja jestem kontrolerem przypadków. Tu jestem Artystą, kiedy akceptuję to co powstało, ewentualnie wzbogacając je.
Oddzielnym doświadczeniem jest mistyka ikon. Fascynacja i pierwszy kontakt w młodości ze sztuką ikon. Może jest to modlitwa do Moich Ikon, mistyka która nie jest mi obojętna. Więcej doznań nie pamiętam (bo to już 50 lat twórczych minęło) i postaram się poprawić w dalszych poczynaniach.