Dekomunizacja po Wałbrzysku: Czerwone nadal ulice i place

Dekomunizacja "tak", koszty "nie"

W naszym regionie wciąż wiele nazw ulic i placów pamięta czasy PRL-u. Wielu mieszkańców jest za ich zmianą. Jednak stają się mniej kategoryczni, kiedy pomyślą o konieczności wymiany dokumentów. To przede wszystkim koszt i kłopot. Podobnie do sprawy podchodzą władze miejscowości, gdzie takie nazwy jeszcze funkcjonują. Przyznają, że gdyby koszty ponosiło państwo, łatwiej byłoby podjąć decyzję o zmianach.

– Nie planujemy zmian w nazewnictwie placów i ulic w naszym mieście. Pomyślimy o tym, jak wejdzie w życie ustawa regulująca tę kwestię – mówi Waldemar Kujawa, burmistrz Boguszowa-Gorc i dementuje pojawiające się w ostatnich tygodniach pogłoski, jakoby podwałbrzyska gmina planowała zmasowany atak przeciw reliktom „czerwonej zarazy”.

Dekomunizacja przestrzeni publicznej pojawiała się jako temat debaty publicznej na początku lat 90. Wówczas część samorządów nie mogąc doczekać się na systemowe rozwiązania wzięło sprawy w swoje ręce. I tak na fali zmian w Wałbrzychu ul. Ludwika Waryńskiego została nazwana Drohobycką, Mariana Buczka - Krakowską, a Marcelego Nowotki stała się Kresową, ale nadal sąsiaduje z ulicami takich patronów jak Hanka Sawicka, czy Henri Barbusse.

Dekomunizacja - co z nową ustawą?

W czerwcu 2013 roku Senat przyjął projekt ustawy o zakazie propagowania totalitaryzmów w nazwach budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Projekt nie trafił jednak pod obrady Sejmu, a rząd jesienią zdecydował się podjąć pracę nad opracowaną przez senatorów ustawą dekomunizującą przestrzeń publiczną.
Ministrowie zdają sobie sprawę, że niechęć samorządowców do zmian nazewnictwa powodowany jest obawą o koszty. To samorządy ponosiłyby wydatki na zmianę tablic z nazwami ulic i dowodów osobistych oraz rejestracyjnych, a także formularzy i druków. Obywatele zapłaciliby za zdjęcia do dokumentów, dokumenty firmowe, a także opłaciliby koszty zmian w KRS. – Jeśli mielibyśmy zmieniać nazwę ulicy XXX-lecia PRL, to decyzję powinni podjąć mieszkańcy. Póki co nikt chęci takiej zmiany nie zgłaszał – mówi Adam Górecki, wójt gminy Czarny Bór. Zaznacza też, że jeśli stolica takie zmiany narzuci, to powinna je współfinansować.
Tymczasem historycy IPN-u wyliczyli, że byli komunistyczni liderzy wciąż patronują tysiącom ulic i obiektów. Najczęściej, na mapach figuruje Karol Świerczewski (ponad sto razy), Armia Ludowa, „rocznice” PRL, Hanka Sawicka, Janek Krasicki i Armia Czerwona.
Okazuje się jednak, że nawet oddolne starania dekomunizacyjne nie zadowolą polskiego dążenia, by zawsze iść z duchem czasu. Warszawscy radni zastanawiają się po kanonizacji Jana Pawła II, czy do nazwy jednej z najdłuższych ulic w Warszawie dodać skrót „św.”. Ulice i Place Jana Pawła II znajdują się w niemal każdej gminie naszego regionu...

Dekomunizacja i relikty epoki

Na mapie miast naszego regionu wciąż figurują patroni z poprzedniej epoki, są to m.in.:
Bielawa - Os. XXV PRL, Zygmunt Berling, Karol Marks, Marceli Nowotka, 22 lipca,
Boguszów-Gorce - Karol Świerczewski, Karol Marks, Hanka Sawicka, Ludwik Waryński, Marian Buczek, Małgorzata Fornalska,
Bystrzyca Kłodzka, Duszniki-Zdrój, Niemcza, Stronie Ślaskie i Lądek-Zdrój - Karol Świerczewski
Dzierżoniów – Hanka Sawicka,
Głuszyca – Adolf Warski, Janek Krasicki

Podyskutuj na forum: Czy dekomunizacja jest potrzebna?